Bo* (40) uit België, gelukkig getrouwd en moeder van twee fantastische kinderen (9 en 12 jaar) deelt in deze blog haar ervaring Burn-out Herstel Centrum.

Nog even volhouden…

Als consultant werkte Bo 4 dagen per week voor een groot bedrijf in Antwerpen. Zij vertrok ’s ochtends om  5 uur om filevrij richting Brussel of Antwerpen te rijden. De kinderen zag zij nauwelijks, maar zij zag het als uitdaging, wilde zichzelf iets bewijzen. En de vrije dag op woensdag hielp om dit ritme vol te houden .

In 2011 veranderde Bo van werkgever. Zij werkte nu in Nederland, dichter bij huis, en stemde bij haar nieuwe werkgever in om haar vrije dag op woensdag te laten weggevallen, waardoor zij nu fulltime aan het werk was.  Echter had Bo de stille hoop om snel aan te tonen dat die vrije woensdag wel weer mogelijk zou zijn. Na 2 maanden kreeg zij de mogelijkheid om haar afdelingshoofd te vervangen – een enorme uitdaging en kans, die Bo graag aanging en dus wederom nog ‘even’ op woensdag zou blijven werken.

2 jaar later vond een grote reorganisatie plaats, waarbij Bo collega’s hielp bij het vinden van een nieuwe functie en hun faciliteerde bij het omgaan  met veranderingen. Uiteindelijk werd ook haar eigen functie overbodig en heeft zij ook voor zichzelf een nieuwe plek gezocht en kreeg hierbij wederom een mooie uitdaging en kans om de functie als portfolio manager verder vorm te geven. Bo had het gevoel dat het geluk haar toelachte en zou dus nog maar even volhouden met fulltime werken tot dat ze ook deze functie meer eigen was en meer vorm had gegeven.

…het wordt wel beter…

Ook in deze functie wilde Bo zich bewijzen, “het goed doen”, ze zei tegen alles “ja”. Dit was immers haar droombaan en ze vond het werk oprecht leuk. “Het wordt wel beter” zei ze tegen zichzelf: nog 2 maandjes volhouden, maar na 2 maandjes zag Bo wel weer een volgende uitdaging. Vervolgens zou een collega later in het jaar met pensioen gaan, en naast haar job wou Bo dit zeker persoonlijk en met de nodige aandacht aanpakken, daarna zou zij het rustiger aan doen.
Maar er kwamen steeds meer twijfels op, ze sliep al sinds een jaar slecht en was eigenlijk voortdurend onrustig. Zelf zag ze dat niet zo, maar merkte dit wel in haar omgeving; zo werd haar dochtertje bv. meer opstandig en had ook vaak verdriet op school omdat mama haar niet begreep. Maar Bo hield vol!

Thuis viel het ook haar partner op dat het niet helemaal goed ging. Normaal werkte Bo in het huishouden gestructureerd en efficiënt, nu liep ook in het huishouden alles door elkaar. Afspraken op school werden steeds vaker vergeten, en tegelijkertijd koken, strijken en wassen zorgde voor chaos want een taak afronden gebeurde niet meer. Zij was zichzelf helemaal kwijt geraakt.

Uit deze situatie

Tijdens vakanties en weekenden vond Bo het belangrijk dat ze haar mails kon bijhouden en zo ook op een zondag in juni 2016. Een eenvoudige mail van haar manager met een kleine opmerking maakte haar helemaal van slag, dit was de spreekwoordelijke druppel. Bo voelde zich niet gesteund en voelde alleen maar ondankbaarheid en onrechtvaardigheid vanuit haar werkgever. Maandag ochtend  kon zij het huilen nog steeds niet stoppen, en met lood in de schoenen meldde Bo zich ziek. Ze wilde niet bij de pakken neerzitten, vroeg zich af “hoe kom ik uit deze situatie”, vrienden schoten  ter hulp met job aanbiedingen, maar Bo wou liefst niet vluchten met het risico dat dit weer kon gebeuren. Zo ging ze via internet op zoek naar een oplossing en kwam zo in contact met hét Burn-out Herstel en Preventie Centrum in Vaals waar zij al snel terecht kon voor een kennismakingsgesprek. Aangezien zij echter geen “preferred supplier” zijn van haar werkgever, kon Bo hier niet terecht en startte zij op verzoek van haar werkgever een traject bij een psycholoog, maar dat werkte niet voor haar. Na twee maanden overtuigingswerk en een positief advies van de bedrijfsarts, kreeg Bo in september toch het akkoord, om het burn-out herstel traject in Vaals te starten.

Ervaring Burn-out Herstel Centrum

In oktober kon Bo starten aan haar eerste week “intern”.  Ze vond het jammer dat haar werkgever dit zo lang heeft laten duren, maar dankbaar dat het nu wel kon, startte zij heel enthousiast en vol ongeduld om met zich zelf aan de slag te gaan!

Het “teruggaan” naar haar kinderjaren zorgde voor enige weerstand. Ze wilde niet naar het verleden, ze wilde vooruit werken en dingen aanpakken! Al snel had zij door dat het één niet zonder het ander kan en dat inzichten nodig zijn om tot een verandering te komen. Hierbij voelde Bo zich vertrouwd en veilig. De combinatie uit losmaken/pijn en humor tijdens de behandeling beschrijft Bo als een absoluut unieke ervaring burn-out centrum.

De vraag “wat wil IK” stond ineens centraal. Dit werd in het begin zelfs bij de alledaagse situaties een uitdaging. Wilde zij nu vanavond uit gaan eten, zelf koken (maar wat?) of toch liever iets ophalen?

Alvorens zij haar eerste week afrondt, wordt ook haar partner uitgenodigd voor een gesprek om hem te informeren over de afgelopen week, haar ervaring burn-out en hoe hij haar kan steunen. De eerste week was voor haar een soort re-set geweest. Weer thuis stelde Bo alles in vraag en was op zoek om vanuit haar eigenwaarde alles opnieuw en bewust te beslissen. Dit leidde tot een flinke ruzie met haar man, maar met een lach in haar stem vertelt zij, dat zij ook bewust weer voor hem koos.

Nieuwe functie

Na een weekje thuis volgde er nog een weekje in Vaals, ter voorbereiding op het werk en zo startte Bo in november ‘bewust’ terug in haar oude functie. Ze dacht dit aan te kunnen, als ze het maar, met alles wat ze geleerd had en haar burn-out ervaring, anders aan zou pakken. Maar ze leerde ook te voelen en besefte dat ze er niet gelukkig van werd, het deed haar heel veel pijn, dat haar “kindje”, de afdeling die zij mee had opgebouwd, in de maanden dat zij afwezig was geweest zo veranderd was. Samen met haar werkgever ging zij op zoek naar een nieuwe functie binnen het bedrijf. In de tussentijd hield zij zich bezig, ging ze met collega’s praten en probeerde zij zich nuttig te voelen en zo goed mogelijk terug te integreren.

Een nieuwe functie kwam op haar pad, maar tijdens de sollicitatie werd gezegd dat zij wederom op woensdag zou moeten werken, de dag die ze besloten had echt vrij te gaan houden voor haar kinderen en voor haar zelf.  Het voelde aan als een ‘test’ om het geleerde in de praktijk om te zetten en deze keer hield Bo voet bij stuk en werd de vergadering van de woensdag naar dinsdag geschoven. Inmiddels werkt zij met veel plezier en passie in haar nieuwe functie, waarbij ze voldoende ruimte heeft om samen met teams processen te optimaliseren  Dat dit in lijn is met haar zoektocht in week 2 van het traject: ‘wie ben ik, wat wil ik’; maakt de puzzel compleet!

Het burn-out herstel traject vindt Bo: “Een cadeau voor het leven”

*  naam gewijzigd ivm privacy

Meer informatie over:

Symptomen bij Burn-out | Onze behandeling | Burn-out klachten
| Het gevaar van verkeerde labels

Neem contact met ons op