Solliciteren tijdens burn-out…
Je zit thuis met een burn-out. De (werk-)druk werd te hoog, je kon niet meer. Maar je wilt zo graag door. Dus bedenk je, dat het een oplossing is om te veranderen van baan. Bij een andere werkgever, met andere collega’s en andere werkzaamheden wordt alles vast beter…
Veranderen van baan is geen oplossing!
Op het eerste gezicht lijkt solliciteren tijdens burn-out wellicht een goede oplossing. In de eerste dagen ben je euforisch, er gebeurt iets spannends in je leven. Je gaat eindelijk voor je gevoel vooruit. Echter, er is niets opgelost.
Solliciteren tijdens burn-out, en vervolgens veranderen van baan, is alsof je met een auto, die een lekke band heeft, van de snelweg afgaat om ‘rustiger’ op een binnenweg te gaan rijden in de hoop dat je geen last meer hebt van de lekke band….
Je komt in een andere omgeving in een nieuwe baan, die misschien wat minder van je vraagt. Maar je belemmering zit er nog steeds. Je patroon, die je in de weg zat bij je andere baan, heb je nog steeds. Het is slechts een kwestie van tijd, tot het gevoelsmatig weer begint te wringen.
Verminder vaart, sta stil en kom tot zelfreflectie
Letterlijk vaart minderen en stil gaan staan om te herkennen en erkennen dat je een probleem hebt, is de eerste stap. De realiteit onder de ogen durven zien en je verwachtingen bijstellen, geven de ruimte, die nodig is, om überhaupt te kunnen herstellen.
Je kunt niet voor jezelf weglopen
Een burn-out is altijd iets persoonlijks. Het heeft te maken met je overtuigingen en je karaktereigenschappen. Daarvoor kun je niet weglopen. Ook niet door te solliciteren tijdens burn-out en letterlijk te “veranderen van baan”. Je neemt jezelf en je lekke band mee. Om echt geholpen te worden zul je naar de denkbeeldige garage moeten. De expert weet hoe die jou kan helpen. Door individueel en multidisciplinair met jou aan het werk te gaan kom je laagje voor laagje dichter bij je kern. Je leert jezelf steeds beter kennen.
Werk aan je herstel en leer jezelf kennen
Als je weet waar je belemmerende overtuigingen vandaan komen, ben je in staat je eigen patronen te herkennen en (met behulp van een coach) te doorbreken. Dan ben je in staat met de (werk-) stress om te gaan en hoef je niet meer ‘te vluchten’. Dat je, door je nieuwe inzichten na je burn-out, wellicht alsnog gaat veranderen van baan, is iets anders… Dat doe je dan vanuit kracht en overtuiging.
Dan neem je de binnenweg, omdat je van het uitzicht wilt genieten…
Meer informatie over:
Prachtige/ heldere beschrijving van het burnout ‘ proces’.Als coach kom ik helaas te vaak tegen dat werkgevers ( bewust?) stappen overslaan.
als ik net terug ben na zwangerschpsverlof en ik heb beginnen met parttime werken en nog steeds voel ik zinloos op het werk en kan niet goed slapen, ik voel me super depressief en ik zie geen positive toekomst,mijn manager verpeste me om een beeindigingovereenkomst te tekenen is dat verstandig om burnout te melden of is dat nu te laat?
Hallo Eva,
Bedankt voor je reactie. Mij wordt echter, bij het lezen van jouw reactie, de situatie niet duidelijk. Omdat het om een persoonlijke vraag gaat, stel ik voor om deze niet via de site, maar via de telefoon/mail te bespreken.
Goedemorgen,
Ik ben in oktober 2020 uitgevallen met een burn-out. Dit omdat het in eerste instantie prive helemaal niet lekker ging, achteraf waren er natuurlijk veel meer factoren.
Na het eerste gesprek met bedrijfsarts is er besloten om na 7 weken te beginnen met reïntegratie, niet omdat hij vond dat ik perse weer aan het werk moest maar omdat ik zelf heel erg de sociale contacten miste, door de coronacrisis.
Mijn leidinggevende heeft vanaf het eerste moment geen begrip voor de situatie en toont totaal geen begrip. Ik ga de dagen dat ik met de leidinggevende moet werken met lood in de schoenen, krijg regelmatig opmerkingen in de trand van; misschien moet ik (de leidinggevende)me ook maar ziekmelden met een burn-out. Ik weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren,
ik ben bang dat als ik er iets van zeg er weer een conflict ontstaat. Eind 2020 heb ik behoorlijk aanvaring met haar gehad, ik wilde het liefste op een andere plek mijn reïntegratie voort zetten maar daar willen ze hogerop niet aan meewerken. Begin januari zou de evaluatie zijn met bedrijfsarts maar dat werd uitgesteld vanwege wisseling van artsen dus ik kreeg ook een nieuwe, die was nergens van op de hoogte. Daarna op advies van psycholoog nieuw gesprek aangevraagd. Toen heeft de bedrijfsarts besloten dat ik niet in een goede werkomgeving zit en rust moet nemen en 2 weken geen contact met werk. Van de tussenpersoon(tussen, werk, bedrijfsarts en mij), die mij later belde, moest ik wel contact onderhouden. En nu krijg ik een gesprek met leidinggevende en haar leidinggevende er ook bij. Dit vind ik ergens wel heel erg vervelend, want toen ik hierom vroeg werd er niks mee gedaan.
Ik wil heel graag weer terug naar normaal, natuurlijk heeft dat tijd nodig maar ik zou graag de reïntegratie doorzetten in een ander filiaal, dit omdat het tussen mij de mijn leidinggevende niet goed gaat. Ik vind mijn werk ontzettend leuk.
Ik vind het ontzettend moeilijk, ik wil me heel graag aan alle regels houden maar ik heb het idee dat ik totaal niet serieus genomen word. Het liefste zou ik ook gaan solliciteren en ergens anders gaan werken.
Wat kan ik zelf doen behalve een gesprek aangaan, waar ik nu al misselijk van word als ik eraan denk?
Het kan nooit de bedoeling zijn dat jij je baan laat verpesten door het onbegrip van je leidinggevende. Wellicht dat ze zelf niet zo goed weet wat een burn-out betekend of (dat kan ook) zit ze er zelf dicht tegen aan. Belangrijk voor elke leidinggevende is te weten wat de woorden die ze gebruiken voor jou betekenen. Door haar op de juiste manier feedback te geven kun je wellicht tot elkaar komen. De bedrijfsarts kan, als dat niet lukt, hier ook een rol in spelen. Hoe dan ook, je zult het gesprek moeten aangaan. Ergens anders werken wil ni9et zeggen dat je dit nooit meer tegenkom. Veel succes!
Goedemiddag,
Ik heb de tekst met veel plezier gelezen echter zit ik inmiddels 2 maanden thuis, dit door stress van de hoeveelheid werk, (dus niet het werk zelf).
Ik heb direct hulp van verschillende instanties ingeschakeld, om met deze problemen om te gaan, ik ben dus bewuster bezig met mezelf.
Vanaf volgende week ga ik 3 x 2 uur wat werkzaamheden oppakken.
Hierover heb ik al langere tijd nagedacht en ik ben zou graag een nieuwe uitdaging aangaan. Dit is dus geen vlucht maar een frisse start.
Nu is mijn vraag, mag ik solliciteren en moet ik mijn werkgever op de hoogte stellen?
Uitkijkend naar een reactie.
Met vriendelijke groet,
Puck
Hallo Puck,
Je bent altijd vrij om een nieuwe keuze te maken. Als het voor jou niet goed voelt hoef je de werkgever niet in te lichten. Soms kan het wel bijdrage om in een goede sfeer te kunnen vertrekken. Dit is uiteraard afhankelijk van heel veel omstandigheden die ik in jouw geval niet ken. Voordat je bij een andere werkgever in dienst treedt, zul je wel weer voor 100% inzetbaar moeten zijn. Veel succes met vinden van je nieuwe baan.